Reżyser, scenarzysta, organizator zdarzeń kulturalnych, wydawca, redaktor pism artystycznych. Założyciel i dyrektor Centrum Dramaturgii Polskiej w Krakowie. Autor scenariuszy i reżyser szeregu autorskich przedsięwzięć teatralnych, w tym głośnej trylogii opartej na tekstach rosyjskich Oberiutów (Tango Oberiu 1928, Sen pogodnego karalucha, Symfoniczna wazelina 1917). Uznawany za specjalistę od teatru surrealistyczno - dadaistycznego. Reżyser spektakli dramatycznych, widowisk plenerowych, muzycznych, programów telewizyjnych.
Studiował teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Założyciel i dyrektor Centrum Dramaturgii Polskiej w Krakowie (1996 - 2000), pierwszego w Polsce niezależnego ośrodka dokumentacyjno warsztatowego zajmującego się współczesną dramaturgią polską. Działalność Centrum obejmowała: organizację sesji, ocenę nadsyłanych tekstów oraz publikację periodyku Dramaturgia Polska (ukazało się 6 numerów). Redaktor naczelny wydawnictw artystycznych: Krakowski Kurier Konferencyjny (1991) Krakowski Kurier Kulturalny (1991-1992), Szkice - pismo artystyczne (1992-1994) oraz Dramaturgia Polska
W latach 2000 - 2001 pełnił funkcję konsultanta programowego Teatru Muzycznego w Gliwicach. Organizator sesji warsztatowych: "Pisanie dla teatru" (Teatr im. Słowackiego w Krakowie 1994) "Pisanie dla telewizji" (Teatr Rozrywki w Chorzowie 1995), "Scenariusz teatralny" (Krakowskie Reminiscencje Teatralne 1996), "Języki współczesności" (Krakowskie Reminiscencje Teatralne 1997).
W latach 2000- 2001 członek jury Festiwalu Teatrów Studenckich Proscenium. W roku 2003 członek Rady Programowej Krakowskich Reminiscencji Teatralnych (1997-2000). Autor scenariuszy i reżyser szeregu autorskich przedsięwzięć teatralnych, w tym głośnej trylogii opartej na tekstach rosyjskich Oberiutów (Tango Oberiu 1928, Sen pogodnego karalucha, Symfoniczna wazelina 1917).
Uznawany za specjalistę od teatru surrealistyczno - dadaistycznego. Reżyser spektakli dramatycznych, widowisk plenerowych, muzycznych, programów telewizyjnych. Laureat nagrody za reżyserię i scenariusz spektaklu "Tango Oberiu.1928" na II Festiwalu Teatrów Dramatycznych w Zabrzu 99'. Za ten sam spektakl nominowany do nagrody Paszportu Polityki rok 1997.
Autorski spektakl "Sen pogodnego karalucha" był kilkakrotnie wymieniany w ankiecie "Teatru" "Najlepsi w roku 1999" w kategoriach najlepsza reżyseria, adaptacja i spektakl dramatyczny. Muzyczny show Janusza Radka "Królowa Nocy" (scenariusz i reżyseria Łukasz Czuj) został uznany za najciekawszy spektakl muzyczny roku 2004 w ankiecie pisma "Teatr".
W życiorysie własnym, prozą pisanym Łukasz Czuj pisze:
„Urodziłem się w Krakowie, a konkretnie w Nowej Hucie, u schyłku lat sześćdziesiątych. Mieszkam w Krakowie, ale czasami też w Borzęcinie, niedaleko Tarnowa. W Borzęcinie urodził się Sławomir Mrożek, ale nie wyciągałbym z tego zbyt daleko idących wniosków. Często mieszkam też w wagonach klasy drugiej pociągów pośpiesznych PKP (Intercity S.A. albo Przewozy Regionalne S.A.)
W dzieciństwie chciałem zostać robotnikiem drogowym, co wzbudziło niebywałąkonsternację u mojej wychowawczyni. W celu ustalenia powodów mojego braku entuzjazmu dla takich zawodów jak lekarz, milicjant czy adwokat nauczycielka wezwała do szkoły moich rodziców, którzy jednak nie podzieli jej obywatelskiej czujności, uznając, że dzieciakowi i tak prędzej czy później wyparują fanaberie z głowy. I mieli rację, chociaż czy do końca to nie jestem pewien.
W każdym razie na skutek zbiegu nieszczęśliwych wypadków, napisałem w szkole średniej dramat, wyrażający sprzeciw wobec upadku ideałów młodości. Dramat wystawiłem obsadzając się w roli głównej, przedstawienie spodobało się,pojechało na festiwal, dostało nagrodę, ja zaś porzuciłem planowaną wówczas z rozmachem karierę biologa, na rzecz podejrzanej profesji teatrologa uniwersyteckiego.
Pięć lat studiów w oparach wielowiekowej tradycji alma mater przypadło na dziwny czas rozpadu komunizmu i tworzeniu się nowych możliwości. Spędzałem więc sporo czasu na demonstracjach przeciw Jaruzelskiemu, służbie wojskowej, kłamstwom w telewizji, pobiciom studentów, raz byłem za, raz przeciw. Aż przyszedł rząd Mazowieckiego i karnawał się skończył.
Wydawałem więc pisma o sztuce (już bez cenzury), pisałem o sztuce, a nawet oceniałem sztukę innych, robiłem spektakle plenerowe (też bez cenzury, jak choćby "Krakowisko" razem z Piwnicą po Baranami), a także traciłem sporo czasu w piwnicy Krzysztofory i niestety zlikwidowanej już kawiarni "Kolorowa". Stypendium naukowe jak raz wystarczało na książki i wino Sangria. Jeszcze dobrze nie skończyłem z Uniwersytetem, a już wylądowałem na reżyserii w PWST.
Pamiętam stamtąd seminaria u Krystiana Lupy, wykłady Józefa Tischnera, wielu fantastycznych aktorów, z którymi przyjaźnimy się do dzisiaj. Potem wziąłem dziekankę, zrobiłem spektakl plenerowy na Kazimierzu ("Noc chasydów" na Festiwal Kultury Żydowskiej), po którym dyrektor Teatru Rozrywki w Chorzowie zaproponował zrobienie spektaklu o rosyjskich absurdalistach - oberiutach.Spektakl powstał ("Tango Oberiu. 1928") dostał dobre recenzje, objechał kilka festiwali w kraju. I tak to się zaczęło i toczy do teraz.
Ostatnio doliczyłem się ponad 30 najróżniejszych realizacji. Przedawkowanie teatrem Kantora wywołało u mnie niebezpieczne skutki uboczne, zwłaszcza zainteresowanie wszelaką awangardą. Robiłem w teatrze: oberiutów, dadaistów, surrealistów, ekspresjonistów. Zajmowałem się kabaretem niemieckim i awangardą rosyjską.
Realizowałem widowiska plenerowe, koncerty i spektakle taneczne. Nie znam nut, nie mam słuchu, nie śpiewam i pewnie dlatego cały czas robię teatr muzyczny lub muzyką podszyty. Inscenizowałem dramaty, adaptowałem prozę, przerabiałem wiersze na piosenki. Prawie zawsze wplatałem w akcję songi, używałem grającej na żywo orkiestry.
Pracowałem z aktorami, wokalistami, tancerzami, dziwakami […] Nie wystawiałem nigdy Szekspira, Moliera i Zapolskiej, co nie znaczy, że kiedyś tego nie zrobię. Miałem wiele dobrych recenzji, a nawet kilka entuzjastycznych. Kilka razy recenzencki walec przejechał po mnie tam i z powrotem. […] Wolę noc od dnia. Wolę knajpę niż czytelnię, choć w obu tych miejscach spędziłem sporo czasu.
Czytam i oglądam wszystko, zaśmiecam mózg magazynami dla kobiet, pismami komputerowymi, prasą polityczną, programami dla młodzieży, filmami, muzyką i współczesnym malarstwem. Nie czytam przed zaśnięciem Kierkegaarda, zazwyczaj wypijam piwo. Zazdroszczę kolegom, którzy napisali inawet wydali książkę. Nie mam do tego cierpliwości. Chociaż w teatrze wytrzymuję trzy, cztery miesiące prób. I zawsze brakuje czasu. […]
Spis realizacji
Spektakle teatralne
- Tango Oberiu.1928 - Teatr Rozrywki w Chorzowie. 1997
- Sen pogodnego karalucha -Teatr Mniejszy, Teatr im. Słowackiego w Krakowie. 1999
- Symfoniczna Wazelina. 1917 - Teatr Ludowy w Krakowie. 1999
- Opowieści Jedenastu Katów - Teatr Ludowy w Krakowie. 2000
- Dwa - Teatr Wybrzeże w Gdańsku. 2001
- Berlińska Rewia Kabaretowa - Teatr Ludowy w Krakowie. 2002
- Cafe Panika - Teatr Współczesny we Wrocławiu. 2003
- Bal u Wolanda - Teatr Rozrywki w Chorzowie. 2004
- Gombrowicz. Opereta Muerta - Teatr Studio w Warszawie. 2004
- Czterdzieści dziewięć - Krakowskie Reminiscencje Teatralne. Kraków 2005
- Bitwy - Teatr na Woli w Warszawie. 2005
- Tempora Travel - Krakowskie Reminiscencje Teatralne 2007
Spektakle muzyczne, recitale
- Miłość, zbrodnia i sikawka - Teatr Muzyczny w Gliwicach. 1998
- Na prawo most, na lewo most - Teatr Rozrywki w Chorzowie. 1998
- Halloween - Teatr Muzyczny w Gliwicach. 2002
- Tango i Herman - Fundacja Starego Teatru w Krakowie. 2003
- Królowa Nocy - Scena Alchemia w Krakowie. 2003
- Tajemnice paryskich nocy - Teatr Współczesny we Wrocławiu 2003
- Królowa Nocy - program TVP2. 2004
- Pan Kazimierz - PWST Kraków. 2006
- La Dolce NRD - Fabryka Norblina w Warszawie. 2006
Widowiska plenerowe, akcje, performance
- Krakowisko - Święto Kupców Krakowskich organizowane przez Piwnicę pod Baranami. 1992
- Noc chasydów - Festiwal Kultury Żydowskiej w Krakowie. 1995
- Noc proroków - Krakowskie Reminiscencje Teatralne. 1997
- Studnia skarbnika - Teatr Muzyczny w Gliwicach na zamówienie EXPO 2000 w Hanowerze 2000
- Dom Oberiu - Krakowskie Reminiscencje Teatralne. 2001
- Ciało, miasto, krew - Krakowskie Reminiscencje Teatralne. 2003
- Zakład Wytopu Snów imienia Zantmana - Fabryka Norblina w Warszawie. 2004
Czytania dramatów (1999 -2004, Teatr Ludowy w Krakowie, Teatr Dramatyczny w Warszawie)
- Radosław Figura "Pod czarnym słońcem"
- Krzysztof Derdowski "W Szwecji", "W bramie"
- Natalia Ginsburg "Sekretarka"
- Katarina Frosterson "Sala P"
- Elfriede Jelinek "Nora"
- Rainald Goetz "Jeff Koons"
- Radosław Figura "Czas anioła"
- Martin McDonagh Czaszka z Connemara (razem z Teatrem Dramatycznym w W-wie)
- Elfriede Jelinek Zajazd albo tak czynią wszyscy
- Pier Paolo Passolini Chlew (razem z Teatrem Dramatycznym w W-wie)
Opracował Janusz Kwaśniak
Więcej informacji strona www.czuj.pl