Ksiądz Biskup, Ordynariusz Archidiecezji Warmińskiej, doktor teologii z zakresu historii Kościoła Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Uczestnik Soboru Watykańskiego II. Przewodniczący Komisji Episkopatu do spraw Sztuki Kościelnej. Wicerektor i Rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Olsztynie.
Wielki czciciel Matki Bożej Gietrzwałdzkiej. Autor wielu artykułów i książek między innymi ”Objawienia Matki Boskiej w Gietrzwałdzie, ich treść i autentyczność w opinii współczesnych”, ”Biskup Ignacy Krasicki, organizator poczty na Warmii", "Katedra we Fromborku", "Kult Matki Boskiej Częstochowskiej w diecezji Warmińskiej do roku 1939".
Za popularyzację wiedzy o przeszłości Warmii otrzymał godność honorowego członka Polskiego Towarzystwa Historycznego. Odtworzył organizację poczty biskupiej na Warmii. Odznaczony złotą honorową odznaką Polskiego Związku Filatelistycznego.
Urodził się 26 maja 1913 roku w Borzęcinie, gdzie ukończył szkołę podstawową. Do gimnazjum uczęszczał w Tarnowie. W roku 1931 złożył egzamin dojrzałości i wstąpił do tarnowskiego Seminarium Duchownego. 26 czerwca 1936 roku z rąk Biskupa Franciszka Lisowskiego Jan Obłąk otrzymał święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę duszpasterską. Przez 11 lat był duszpasterzem kolejno w kilku parafiach.
Pracował jako wikariusz w parafii Ciężkowice, następnie w Nowym Sączu, a od 1943 roku jako administrator parafii Lisia Góra. Wiernym z Lisiej Góry dał się poznać jako oddany i wymagający kapłan. Prowadził na terenie parafii tajne nauczanie na poziomie gimnazjalnym, ucząc łaciny. W tym czasie był też kapelanem niepodległościowej organizacji "Wolność i Niezawisłość"1
W 1947 przeniesiony do Dąbrowy Tarnowskiej. Studiował historię Kościoła na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie 17 sierpnia 1948 roku uzyskał doktorat teologii z zakresu historii Kościoła. W czasie pracy w Dąbrowie Tarnowskiej dociera do niego informacja, że ma zostać aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Według jednej z hipotez to skłania księdza Jana do wyjazdu i podjęcia pracy duszpasterskiej w diecezji warmińskiej. Według innej motywem wyjazdu na drugi koniec Polski była odpowiedź na apel tamtejszego Biskupa, który po wysiedleniach na terenie Prus Wschodnich potrzebował do współpracy kapłanów z innych diecezji.
Po skierowaniu do diecezji warmińskiej Ks. Jan Obłąk 12 sierpnia 1949 roku przybył na Warmię. Po krótkim pobycie w Żuławce Sztumskiej przyjechał do Olsztyna, gdzie została wznowiona działalność Warmińskiego Seminarium Duchownego „Hosianum”. 17 października rozpoczął w nim pracę i otrzymał stanowisko wicerektora i wykładowcy historii kościoła, patrologii, sztuki sakralnej oraz konserwacji zabytków.
26 października 1959 roku Biskup Tomasz Wilczyński mianował ks. Jana Obłąka Kanonikiem Kapituły Katedralnej, a 21 września 1961 roku Ojciec Święty Jan XXIII wyniósł go do godności biskupa tytularnego Abbir Maius. 1 kwietnia 1962 roku Biskup Nominat otrzymał Sakrę Biskupią z rąk Prymasa Tysiąclecia Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Katedrze Fromborskiej.
2 października 1962 roku Ksiądz Biskup Jan Obłąk mianowany został wikariuszem generalnym Diecezji Warmińskiej, a 30 listopada prapozytem Warmińskiej Kapituły Katedralnej. W latach 1962 -1968 rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Olsztynie. Podczas Soboru Watykańskiego II brał udział w obradach drugiej i czwartej sesji soborowej. Pełnił w diecezji wiele funkcji i stanowisk.
Między innymi był diecezjalnym konserwatorem zabytków, dyrektorem biblioteki i archiwum diecezjalnego. Odtworzył organizacje poczty biskupiej na Warmii. W 1977 roku otrzymał złotą honorową odznakę Polskiego Związku Filatelistycznego. Po śmierci biskupa Józefa Drzazgi (12 września 1978 roku) i po przeniesieniu Biskupa Józefa Glempa na Stolicę Prymasowską gnieźnieńską i warszawską zarządzał Diecezją Warmińską jako Wikariusz Kapitulny.
13 kwietnia 1982 roku bp Jan Obłąk mianowany został przez Ojca Świętego Jana Pawła II Biskupem Ordynariuszem Warmińskim. Uroczysty ingres do prokatedry w Olsztynie odbył się 2 maja 1982 roku, a do katedry we Fromborku 30 maja. Biskup Jan Obłąk rozpoczął rządy diecezją z dewizą Parate viam Domini (Prostujcie drogę Panu). W stanie wojennym jako pierwszy z Biskupów odwiedzał i pomagał internowanym w więzieniach.
Biskup Jan był autorem wielu artykułów i książek dotyczących dziejów diecezji warmińskiej m.in. między innymi ”Objawienia Matki Boskiej w Gietrzwałdzie, ich treść i autentyczność w opinii współczesnych”, ”Biskup Ignacy Krasicki, organizator poczty na Warmii", "Katedra we Fromborku", "Kult Matki Boskiej Częstochowskiej w diecezji Warmińskiej do roku 1939". Z jego inicjatywy powstał rocznik „Studia Warmińskie”. Za popularyzację wiedzy o przeszłości Warmii otrzymał w 1982 roku godność honorowego członka Polskiego Towarzystwa Historycznego.
W 1988 roku z powodu złego stanu zdrowia przeszedł na emeryturę. Zmarł 16 grudnia 1988 roku w Olsztynie. Pochowany został w podziemiach Katedry św. Jakuba.
Opracował Janusz Kwaśniak
1. Wolność i Niezawisłość, WiN, Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość, właściwie Ruch Oporu bez Wojny i Dywersji „Wolność i Niezawisłość”, ogólnopolska antykomunistyczna organizacja cywilna, założona 2 września 1945 roku w Warszawie. Przy tworzeniu WiN wykorzystano struktury organizacyjne rozwiązanej w sierpniu 1945 Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj. WiN dążyła do realizacji swojego programu drogą walki politycznej, przez zwycięstwo sił demokratycznych w wolnych wyborach, dopuszczając jednak możliwość zbrojnej samoobrony.
Działalność UB i NKWD skierowana przeciwko WiN i innym organizacjom niepodległościowym, powodowała utrzymywanie licznych oddziałów zbrojnych (25-30 tys. osób do amnestii 1947 roku, po której w dyspozycji ZG pozostało kilkaset osób). Oddziały leśne (partyzanckie) WiN rozbijały więzienia, atakowały posterunki milicji, prowadziły walkę zbrojną z oddziałami wojska, likwidowały osoby współpracujące z władzą komunistyczną, traktując to jako obronę przed terrorem.
Wobec oparcia WiN na ogniwach Armii Krajowej (rozwiązanej 19 stycznia 1945) i Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, organizacja została dość łatwo zdekonspirowana przez UB. Liczne obławy, aresztowania, stosowane przez UB bestialskie metody tortur celem wymuszenia zeznań doprowadziły do setek procesów, w których skazano kilkanaście tysięcy członków WiN. Oprócz m.in. kary pozbawienia wolności, zasądzano karę śmierci.